ETAP 1 SKOPIEC – GÓRY KACZAWSKIE


Pierwsze kroki z naszym wyzwaniem miały odbyć się dużo później, ale... Nie ma co czekać!


Mroźny poranek, jednak powietrze mocno przejrzyste – to idealny czas na rozpoczęcie cyklu.

Na początek Skopiec. Bo blisko, bo szybko, bo widokowo.

Taka trochę rozgrzewka.

 

Podjechaliśmy na Przełęcz Komarnicką. O dziwo – jako jedyni.
Stamtąd na spokoju – obok słynnych butów z widokiem na Karkonosze, który tego dnia rzeczywiście się pojawił. Trochę obawiałem się tego, gdyż dzień wcześniej zupełnie nie było widać najwyższego pasma Sudetów.
Tym razem jednak było elegancko i nawet promienie słońca nam prześwitywały.

 


Od przełęczy łagodne podejście pod górę, aż trafiamy na przełęcz między Barańcem, a Skopcem.
Tam oczywiście chwilowy postój, a potem szybka akcja na szczyt.

 

Na górze jednak nie jesteśmy sami. Dołącza do nas sympatyczna para, która zrobi nam pamiątkowe fotki. A ponieważ ze zdjęć widać na co się porywamy, otrzymujemy kilka słów otuchy i wsparcia.

Fotki zrobione, książeczki podbite. Lecimy na punkt widokowy.

 


Pod Barańcem jeszcze kilka fotek z widokiem na Sudety Środkowe i lecimy na dół bo jeszcze jeden szczyt dzisiaj przed nami.

 

Początek lub inaczej prolog. Nie oznacza to że nie ruszymy grubo: Patronem pierwszego etapu zostaje wyjątkowa Podziemna Trasa Turystyczna – Time Gates Bramy Czasu z Jeleniej Góry, która przekazuje na licytacje podwójny voucher na zwiedzanie podziemi.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

ETAP 7 TURBACZ – GORCE

Obraz
  Łatwo już było... J   Mija zima, więc zaczynamy pokonywać większe odległości, zwiększamy też wysokość zdobywanych szczytów. Na pierwszy strzał idą jedne z moich ulubionych polskich gór – Gorce i szlak, którym damy radę wejść w piątkę. Będąc ze zwierzakiem musicie pamiętać że nie do każdego parku narodowego można wprowadzić psa. Do Gorczańskiego nie można, ale jest możliwość wejścia na Turbacz od strony Nowego Targu.   Pogoda tego dnia to była istna petarda! Już jadąc z Nowego Sącza (nie standardową trasą przez Krościenko, tylko bardziej krętą przez Ochotnicę) pojawiają nam się pierwsze widoki na Tatry. Jak się miało okazać to było dopiero preludium do tego co ma się wydarzyć.   Auto zostawiamy na parkingu w Kowańcu, kilkaset metrów za kościołem i początkowo asfaltową drogą, nieopodal wyciągu udajemy się pod górę. Podejście nie jest ani nużące, ani bardzo wymagające. A może po prostu warunki jakie tego dnia zaistniały spowodowały że nie zwracal...
Czytaj więcej

ETAP 6 ŚLĘŻA – MASYW ŚLĘŻY

Obraz
  Dużo miało się wydarzyć tego dnia.   Było to związane z tym że jedna z uczestniczek naszego projektu jest zapaloną koszykarką, a w dniu zdobycia Ślęży miała również turniej we Wrocławiu. Postanowiliśmy więc że zanim wyruszymy na szlak będzie okazja do kibicowania. Mecz za nami, wyruszamy więc na Przełęcz Tąpadła by żółtym szlakiem dostać się na szczyt Ślęży. Trasa spacerowa, pogoda dość przyzwoita, więc i sporo turystów w różnej konfiguracji wiekowej.   Idealnie by było zejść bardziej ambitnym – niebieskim szlakiem, jednak w tym dniu nie do końca to był dobry pomysł. Ale o tym później...   Na górę docieramy po ok 1,5 godziny od wyjścia z parkingu.   Na szczycie standardowo kilka miejsc gdzie można odpocząć przy ognisku – my pierwotnie też tak planowaliśmy, jednak ze względu na późną porę odłożyliśmy pieczenie kiełbasek na inny termin...   Zostajemy na chwilę w schronisku, potem standardowy fotostop i szybciorem na wieżę. Wcho...
Czytaj więcej

ETAP 4 WALIGÓRA – GÓRY KAMIENNE

Obraz
  Szybki transfer do „Andrzejówki”. Na miejscu – jak to zwykle w weekend – dziki tłum i problem z miejscem do zaparkowania. Jeszcze większy problem miał kierowca autobusu miejskiego, który na śliskiej i zapchanej drodze musiał zawrócić... Na szczęście wszystko zakończyło się sukcesem – podobnie jak nasze poszukiwania wolnego skrawka ziemii do pozostawienia auta.   Jest 15:00, więc nie ma zbytnio czasu na rozsiadanie się. Wyruszamy więc czym prędzej na szczyt, żeby za dnia jeszcze wrócić do schroniska.   Decyzja o zdobyciu niewysokiej wydawałoby się góry od strony krótszej i bardziej stromej wydawała się bardzo rozsądna. I w pewnym sensie rzeczywiście taka była. Wątpliwości zagościły w naszych głowach jakieś 500 m od schroniska gdy spotkaliśmy się ze „ścianą płaczu”. W dodatku śliską okrutnie. O podejście było ciężko, a o zejściu w tych warunkach nie było mowy! Uratowały nas raczki. Jednak mimo to zwątpienie było niemałe. Ostatecznie wycieczka zakończona ...
Czytaj więcej